drugą przyczyną prokrastynacji wyjazdu była drobna niedyspozycja kolarki julii, która w nocy pilotowała lądowanie ufo na pobliskim polu. w końcu jednak wyruszyliśmy. grubo po południu, korzystając z tego, że na niebie się trochę przejaśniło. daleko jednak bez deszczu nie ujechaliśmy. po 3 kilometrach jazdy złapało nas kolejne tego dnia oberwanie chmury. szybko zjechaliśmy z drogi i wszyscy schowaliśmy się pod brezentem. w tym momencie stwierdziliśmy, że ula gdzieś zaginęła - okazało się, że akcja przykrywania się brezentem była tak szybko, że ula nas nie zauważyła i pojechała dalej. jej strata, bo spotkała nas bardzo miła sytuacja... po chwili zostaliśmy zaproszeni przez mieszkańca pobliskiego domu do garażu, żeby skuteczniej schronić się przed deszczem i wiatrem. z zaproszenia oczywiście skorzystaliśmy. no i w tym momencie stała się rzecz, której nikt się nie spodziewał. pan bornholmczyk przyniósł nam termos pełen kawy! wszystkich zgromadzonych pod garażowym dachem to urzekło. po kilku minutach, kiedy opróżniliśmy termos, pan bornholmczyk przyniósł kolejny... a chwilę po tym, jego żona przyniosła pojemnik z ciasteczkami.
photo by johnny
photo by johnny
to byli niesomiwicie mili ludzie, z zainteresowaniem pytali skąd jesteśmy, na jak długo przyjechaliśmy i zapewniali nas, że bornholm jest naprawdę słoneczną wyspą, tylko że my akurat kiepsko trafiliśmy z terminem. na odjezdne zrobliśmy sobie grupenfoto z tymi dobrymi ludźmi, w firmowych strojach oczywiście.
photo by johnny
szczęśliwie, po tej ulewie udało nam się dojechać do samego gudhjem bez zakładania kurtek, chwilami świeciło nawet bardzo ładne słońce, a na niebie pojawiało się niebieskie.
wschodnie wybrzeże wyspy jest śliczne. skały porośnięte trawą, krzewami i nieliczymi drzewami. i ten bałtyk jakiś taki bardziej czysty. w gudhjem uzupełniliśmy braki żywności oraz paliwa, posililiśmy się lokalnym fastfoodem i... schowaliśmy się przed deszczem, który okazał się być tylko wstępem do tego, co nastąpiło później.
z gudhjem na pole namiotowe mieliśmy niespełna 5 kilometrów. nie patrząc na pogodę, postanowiliśmy tam dotrzeć jak najszybciej. z romeo wzięliśmy sobie te słowa do serca. mimo dość nieprzyjemnego podjazdu wydarliśmy naszymi 3kołowymi ciężarówkami do przodu, w połowie drogi oberwała się chmura. uznaliśmy jednak, że nie będziemy się już zatrzymywać i dojedziemy do pola namiotowego - przemokliśmy do cna. pozostała część grupy schowała się w jakiejś stodole. na szczęście ulewa nie trwała ciągle, zatem udało nam się na sucho rozstawić namioty. chwilę potem zaczęło ponownie lać. pole namiotowe przypominało mi bieszczady - gęsty las, lekko pofalowany teren i strumyczek... 
photo by johnny
tego dnia wieczornych harców nie było, bo lało, bo pioruny waliły i poszliśmy wcześniej spać. to była długa, deszczowa noc, którą co chwile przeszywały grzmoty. woda była wszędzie...
julia była zachwycona, wręcz tryskała energią i radością. korzystając z chwili postanowiłem też uwiecznić zboże falujące na nieustającym 
w østermarie w lokalnym fastfoodzie wsunęliśmy energetyczne posiłki - hamburgery i popularny na wyspie polsemix, czyli posiekane parówki usmażone z frytkami. pycha! a żeby dania dobrze ułożyły się w brzuszkach - dolaliśmy kolarskiego paliwa.
kawałek za miastem stoi jeden z czterech okrągłych kościołów, które można zobaczyć na bornholmie.
atmosfera była zacna, pogoda dopisywała, noga dobrze podawała, a widoki zapierały dech w piersiach. aż mordki same się uśmiechały, nawet w czasie wywiadu przed kamerą.
powrót do paradisbakkerne był naprawdę fajny, większość dystansu pokonaliśmy szutrową, szybką drogą przez puszczę. aż miło było dokręcać, ile sił w nogach. na koniec wycieczki zafundowałem sobie 13km pętlę, dzięki której powalczyłem sobie na kilku stromych podjazdach, a następnie zaliczyłem jeden, za to wielce solidny, kamienisty podjazd przez las. bomba!
wieczorem, z towarzyszem romeo oraz czupurkiem i przypadkowo napotkanym polakiem udaliśmy się na zakupy do svaneke. z pustą przyczepą szło pięknie, w svaneke towarzysz polak, którego imienia nie pomnę, zapytał nas, czy zawsze tak szybko jeździmy - na dystansie 6km, z romeo zrobiliśmy 15 minut przewagi nad nim. z zakupami poszło szybko, pan sprzedawca miał bezcenną minę, kiedy z kolejnej kieszeni bluzy wyciągałem dziesiątą puszkę paliwa kolarskiego. powrót nie był już taki łatwy i przyjemny. w przyczepie miałem z 10 litrów paliwa. to daje się we znaki, szczególnie na licznych, dość stromych podjazdach w drodze na nasze pole. nieszczęśliwie, romeo postanowił rzucić mi wyzwanie na ostatnim podjeździe - przegrałem. a po doturlaniu się do namiotu wyglądałem... dość niewyraźnie. 
szczęśliwie, po chwili namiot wyglądał już jak należy. a po spożyciu bardzo skromnego posiłku wyruszyliśmy w kierunku svaneke.
po drodze natknąłem się na uroczego pana bulika, którego postanowiłem uwiecznić (dla 
svaneke to kolejna portowa oaza na wyspie, urocza miejscowość przykryta czerwoną dachówką.
w svaneke odwiedziliśmy fabrykę cukierków, miejscowy browar (chyba w życiu tak pysznego piwa nie piłem), hutę szkła (nie wiedziałem, że wyroby szklane powstają w takiej zabawowej atmosferze) oraz port i cypel, na którym stoi latarnia morska.
na skałach cypla odbyła się krótka sesja zdjęciowa reklamująca nową kolekcję ubrań profesjonalnej grupy kolarskiej nocny rower
na tej samej skale uwieczniono i mnie, razem z 3kołowym nocnym pociągiem z mięsem, strasznie mi się podoba to zdjęcie. teraz już mi nikt nie powie 
niestety ma ono do siebie to, że szybko się kończy. ale od czego są kumple? z odsieczą w toruniu przybył michał, który dostarczył nam paliwa na kolejne kilkadziesiąt kilometrów. 
dalsza część tej długiej podróży upłynęła bez większych sensacji - rozmowy o życiu i śmierci, poszukiwanie prawdy przy pomocy zakurzonej żarówki, robienie min, spanie... ot co, takie tam 9 godzin w pociągu.
dzień zakończyliśmy rybką w kołobrzegu i poszliśmy spać. lało.
kolejny dzień zaczął się wcześnie, za wcześnie. bardzo, bardzo za wcześnie. o 7 rano już siedzieliśmy na promie, wsunęliśmy zestaw śniadaniowy i zaczęliśmy szukać miejsc noclegowych, wszak 4h snu, to bardzo łakomy kąsek. emocje wśród współtowarzyszy były mocno mieszane, jedni wyglądali na przestraszonych, inni tryskali (jak zwykle) energią i uśmiechem. 
reszty rejsu nie pamiętam, widać było śmiertelnie nudno. początkowo spałem na podłodze na środku baru, tutaj jednak ciągle byłem obserwowany przez przechodzące dzieci - dziwnie wyglądałem? dostałem również kilka kopniaków. 
mi i 
następnie wystąpiła 
następnie, na scenie pojawił się 
kolejną gwiazdą była 
przyszedł czas na występ 
po sympatycznym występie czesława na scenę ponownie wpadł jacek lachowicz z zespołem (tym samym, który wystąpił z pono). obyło się na szczęście bez problemów technicznych, jednak panowie grali dużo dłużej, niż pierwotnie przewidywano...
a powodem przedłużonego występu 
koncert 
ostatecznie impreza skończyła się grubo po północy, było naprawdę wielce smacznie i do końca imprezy na scenie panowała naprawdę bardzo dobra atmosfera! a dzięki dobrym ludziom, na konto pauliny wpłynęły ponad 22 000 PLN!!
