spełnienie marzeń... tych postrockowych

wieczór był to wyjątkowy, chociażby ze względu na samą datę - 09.09.09... poważniejszą jednak przyczyną dla wyjątkowości tego wieczora było wydarzenie, które miało miejsce w warszawskiej progresji - koncert tides from nebula, caspian oraz god is an astronaut. tego dnia miało się spełnić jedno z moich muzycznych marzeń - usłyszeć giaa na żywca. temu wszystkiemu smaczku dodawał fakt, że był to pierwszy koncert, na który dostałem photopass. z wielkim podnieceniem jechałem w stronę bemowa, z jeszcze większym wchodziłem do klubu... a z jakim z niego wychodziłem? o tym będzie na samym końcu. ale zacznijmy od początku - koncert tfn rozpoczął się z 30 minutowym, standardowym opóźnieniem. kilka minut po 20 na scenie pojawili się maciek, przemek, adam i tomek. był to już n-ty koncert tfn, który widziałem. chłopaki, jak zwykle znakomicie zabrzmieli, perfekcyjnie zagrali utwory pochodzące z ich pierwszego albumu aura. niestety, ale złośliwość przedmiotów martwych nie pozwoliła zagrać nowego kawałka... jak zwykle, ze sceny popłynęło tysiąc energii, a każdy kolejny dźwięk przyprawiał o dreszcze. zgromadzony pod sceną tłum falował rytmicznie dyrygowany przez hipnotycznie miotających się muzyków...po krótkiej przerwie technicznej na scenie pojawił się caspian. muszę przyznać, że wcześniej niespecjalnie zgłębiałem ich twórczość. śmiało powiedzieć mogę, że praktycznie nie znałem ich muzyki przed koncertem. na scenie pojawiło się pięciu muzyków, a kiedy zaczęli grać, od razu zaskarbili sobie moją sympatię. od razu do uszu rzuciły się rozbudowane, drżące partie gitarowe uzupełnione mięsistym basem, napędzane energetyczną perkusją. w czasie koncertu zespół zagrał utwory pochodzące z obu albumów zespołu, na które liczna publiczność reagowała bardzo żywiołowo. ostatnim utworem, który został zagrany przez caspian był sycamore, prawdopodobnie najbardziej przejmujący utwór pochodzący z drugiego albumu zespołu - tertia. magiczna atmosfera udzieliła się publice, która zaczęła zdecydowanie uciszać (niestety licznie zebrane) gaduły w czasie, gdy ze sceny magicznie brzmiały gitary...to właśnie te dwie magicznie brzmiące gitary odgrywający sycamore...ostatnim, najbardziej wyczekanym, zespołem, który pojawił się na scenie był god is an astronaut. zasadniczo, to nawet nie wiem, co napisać o tym koncercie... to były nieprawdopodobnie energetyczne minuty. torsten, niels i lloyd zaczarowali progresję na ponad godzinę. dźwięki, które płynęły ze sceny spełniły moje kolejne muzyczne marzenie życia. 3 muzyków zbudowało niepowtarzalny klimat, który został szczelnie uzupłeniony przez projekcje wyświetlane na ekranie. w setliście pojawiła się większość wyczekiwanych przeze mnie utworów... a wszystko brzmiało tak spójnie. ach!publiczności jednak nie wystarczyło 12 utworów z postawowego setu i jednego bisu - domagali się kontynuacji tego show. zespół nie pozostał dłużny za takie owacje. po chwili na scenie zespół pojawił się ponownie. z szymonem postanowiliśmy wykrzyczeć nasze życznie - the end of the beginning, czyli utwór, którego w secie nie było, ale był oczywistym dopełnieniem tego koncertu. ponadto, w czasie drugiego, zupełnie nie zaplanowanego bisu muzycy zagrali radau - podczas którego na scenie pojawili się z instrumentami perkusyjnymi muzycy z tfn oraz caspian...po koncercie, torsten spisał na moim bilecie setlistę - dla osoby, która odgadnie pozycję 10 przewidziana jest nagroda. to był wieczór wypełniony muzyką z najwyższej półki, jeśli chodzi o kompozycje, wykonanie oraz brzmienie - akustycy się postarali. wszystkie zespoły pokazały się z najlepszej strony, zbudowały rewelacyjny klimat wypełniony ambientowymi, przestrzennymi dźwiękami. moja euforia po koncertach była... delikatnie mówiąc nie do opisania. roznosiło mnie... dla takich momentów warto żyć. pozostałe zdjęcia z tego wieczora dostępne są tutaj.